ვანგოგენი | Vangogen

1924 თავის დროზე ჯაყომ ეკლესია დააკეტვინა. მერე როცა ქორწილი დასჭირდა, ისევ გააღებინა. თეიმურაზი სჩივის რწმენის დაკარგვას. ჯაყოს ეგონა, ვითომ ჩურჩულებდა, ნამდვილად ყვიროდა. ჯაყო X ისე იყო ასხმული, თითქოს მისი ნაწილები ცულით იყო გათლილი და მერე წებოთი და ბურღებით შეკოწიწებული. ჯაყო ისე ხარხარებდა, რომ ფრინველი და ცხოველნი ფრთხებოდნენ. ხევისთავი ხალხს უნერგავდა ახალი მთავრობის ოპოზიციას, მაგრამ მას მოაგონეს, რომ თვითონ ის შეიცვალა და არა ბოლშევიკები. თეიმურაზს რცხვენოდა წარსულის მოგონება, მარგოს დათმობა. ხევისთავს ჰქონდა დროშა და ღერბი საგვარეულო. ჯაყო უწინ სტრაჟნიკი იყო. მარგო წაეჩხუბა ქმარს. ბრაზით გაიხადა ტანთ და იატაკზე გორაობდა. Голодовка. მარგო ისტერიით გახდა ავად სქესის ნიადაგზე. თეიმურაზს თავისი თავი თავისავე სამშობლოში უცხოელად მიაჩნდა. შესწორდეს ჯაყოში შეცდომა: სწერია - „შარავი“, უნდა იყოს „შარავანდედი ჩაესახა“. (გვ. 42). თეიმურაზ ხევისთავი ამბობს: ჩვენი ცხოვრების ღერძი და იდუმალება ის არის, რომ ხელისუფლება და ხალხი ერთმანეთს ატყუებენ. ამიტომ დღე...

საკმარისი იყო, საწოლიდან წამომდგარიყავი და ფანჯრიდან გადაგეხედა, რომ იგრძნობდი: თავისუფლება და სიცოცხლე სწორედ ახლა იწყებოდა, ვინაიდან ზაფხულის პირველი დღე დადგა. ჩაბნელებულ მიწაზე ერთიმეორის მიყოლებით ყვითელი კვადრატები გამოიკვეთა, როცა სახლებმა განათებული თვალები დაჭყიტეს. არის დღეები, მხოლოდ სურნელისგან რომ შედგება. ასეთ დღეებში სამყარო შემოდის შენში ერთი ნესტოდან, მეორიდან კი გადის და ყნოსვის გარდა სხვა შეგრძნებები თითქოს არც კი არსებობს. არის კიდევ ისეთი დღეები, განაგრძობდა მამა, როცა შენს ყურს ყოველი გაფაჩუნება და ყოველი ჩქამი სწვდება, რასაც კი მსოფლიო გამოსცემს. ზოგი დღე გემოს დასაჭაშნიკებლადაა ხელსაყრელი, ზოგი კიდევ ხელით შეხებისათვის. ზოგიც ყველა შეგრძნებას ერთბაშად გიმძაფრებს. არ უნდა დამავიწყდეს, რომ ცოცხალი ვარ! ახლა ხომ უკვე ვიცი! ჰოდა, ეს დღეს საღამოსაც უნდა მახსოვდეს, ხვალაც და ზეგაც! სულ უბრალო ყვავილია, კაცმა რომ თქვას, სარეველაა. სხვა მას ვერც კი შეამჩნევს, მაგრამ კეთილშობილი რამაა: ბაბუაწვერა. ბაბუაწვერას ღვინო. ეს სიტყვები ენაზე ზაფხულის გემოს ტოვებდა...

პლაკატებიდან და კარიკატურებიდან ჰიტლერს ვიცნობდი, როგორც ადამიანს ღვედებიან უნიფორმაში, მკლავზე სვასტიკიანი სამკლაურითა და შუბლზე ჩამოყრილი თმით. ამჯერად კი ტრიბუნაზე იდგა ლურჯ კოსტიუმში გამოწყობილი კაცი (სხვათა შორის, ეს კოსტიუმი მას კოხტად ჰქონდა მორგებული), რომელიც ხაზგასმით ცდილობდა, ბიურგერული კორექტულობის დემონსტრირებას. ყველაფერი იმაზე მეტყველებდა, რომ ჩვენ წინაშე იყო ჭკვიანი, თავდაჭერილი და მორიდებული ადამიანი. მოგვიანებით მივხვდი, რომ ჰიტლერს, გაცნობიერებულად თუ ინტუიციურად, შესანიშნავად შეეძლო ამა თუ იმ სიტუაციისადმი მორგება. რამდენიმე წლის შემდეგ ჰიტლერმა გაიხსენა მასთან ჩემი პირველი სტუმრობის ეპიზოდი: „მშენებლობაზე მოგაქციეთ ყურადღება. მე ისეთ არქიტექტორს ვეძებდი, რომლისთვისაც მოგვიანებით ჩემი სამშენებლო გეგმების განდობას შევძლებდი. ის ახალგაზრდა უნდა ყოფილიყო, რადგან, როგორც იცით, ეს გეგმები შორეულ მომავალზეა გათვლილი. მე ისეთი არქიტექტორი მჭირდება, რომელიც ჩემი სიკვდილის შემდეგაც გააგრძელებს მოღვაწეობას ჩემი სახელის უკვდავსაყოფად. სწორედ ეს არქიტექტორი დავინახე თქვენ...

1924 ჩემს ნაწერებში გამრავლდეს წვრილმანები: - მოძრაობა, ცხოველები და სხ. მოთხრობის თემა: ფრანგი მინისტრი ან დიდი მოხელე, რომელსაც მინდობილი აქვს საქ-ოს საქმე, ამბობს: „ჟორჟია? ჰო, მახსოვს. ორიანას მუზეუმში ვნახე მათი დაბადება. ამერიკაშია არა?“ მოთხრობა „ღილი“. ქმარი და ცოლი სტუმრად იყვნენ. ქმარი ბნელ ოთახში შევიდა და წააწყდა მძუვნობას. როცა ორივენი გავიდნენ, ტახტზე ღილი იპოვნა. იმ ღილით ეძება და იპოვნა. მისი ცოლი აღმოჩნდა. ვინც მუდამ იხედება თავის სულში, ის მუდამ ხედავს მხეცს, ნანობს. და თვითონვე აკრავს თავის თავს ჯვარზე. სწუხს, იგლიჯება. (და ჯვარცმულია) სქესობრივი ინსტინქტი ზვავივით მოდის. კანონი, სინდისი, ზრდილობა, შიში - ყოველივეს დამპალ ჩითივით ჰხევს. ქმარი ზოგჯერ საპატიო სახელია ვირის. ბაზალეთის ტყის ძირიდან განგებამ ოქროს აკვანი ამოიღო. იმავე განგებამ სამი წლის შემდეგ წითელ ხიშტით უკანვე ჩააგდო. კარგია მუდმივი უსისხლო ომი (რომანში). პოლიტიკა და პარტიობა ქალისთვის? პოლიტლოზუნგებს და პარტიულ ბილეთს ქალი ჰკარგავს პირველივე ღამეს, ოდეს ... იგემებს. ჩემი სახ...

ტარგარიენთა ძველი დინასტია ტარგარიენები დრაკონების სისხლთაგანები არიან, ვალირიის ძველი სამფლობელოს დიდებულ ლორდთა ჩამომავალნი, მათი მემკვიდრეობა ცხადდება გამაოგნებელ (ზოგი იტყოდა, არაადამიანურ) სილამაზეში: ლილისფერი, ლაჟვარდოვანი ან იისფერი თვალები და ვერცხლისფერ-ოქროვანი ან პლატინისფერი-თეთრი თმა აქვთ. ეაგონ დრაკონის წინაპარი დაუსხლტა ვალირიის წერას და მას მოყოლილ ქაოსსა და ხოცვა-ჟლეტას, და დრაკონის ქვაზე, ვიწრო ზღვის ამ ქვიან კუნძულზე, დაედევნა. სწორედ აქედან გაცურეს ეაგონმა და მისმა დებმა, ვისენიამ და რეინისმა, შვიდი სამეფოს დასაპყრობად. სამეფო სისხლის შესანახად და მისი სიწმინდის შესანარჩუნებლად ტარგარიანები ხშირად მისდევდნენ და-ძმის ქორწინების ვალირიულ ადათს. თავად ეაგონმა თავისი ორივე და შეირთო ცოლად და ორივესთან ძე შვა. ტარგარიენთა დროშა შავ ველზე წითლად გამოსახული სამთავა დრაკონია, სამი თავი ეაგონსა და მის დებს გამოსახავს. ტარგარიენთა თქმაა: „ცეცხლი და სისხლი“. ეაგონის ვესტეროსზე გადმობიჯების შემდგომი წელთახრიცხვით: 1-37 ეაგონ I - ეაგონ დამპყრობელი, ეაგონ დრაკონ...

ყინულისა და ცეცხლის სიმღერა პირველი ნაწილი რამდენად წამხდარიყო, თუკი თავი ცრურწმენებით გამოვსებოდა უბირი გლეხის დარად? პირქუშ ადგილებს გახალისება სჭირდება და არა სიდარბაისლე. ბოლო-ბოლო, სიტყვები ქარია და მეტი არაფერი. ღმერთები, უკეთეს შემთხვევაში, არასაიმედო მოკავშირენი არიან. გვირგვინი საოცარ რამეებს უშვება მათ ქვეშ მოქცეულ თავებს. გეგმები ხილს ჰგავს, მომწიფება სჭირდება. შუა ომის დროსაც კი დაცული უნდა იყოს გარკვეული წესიერება. უფრო მეტი სიმამაცე ისაა,  კაცი ცოცხალი დატოვო, სირცხვილის ჩამორეცხვის და თავისი ყურის უკან დაბრუნების შესაძლებლობა რომ ჰქონდეს. კაცი ბნელ დილეგში თვითონ არ ირჩევს ამხანაგებს. ბრძოლის წინადღეს ზოგს კახპები სჭირდება, ზოგს - ღმერთები.  ზოგი კაცი ხმალივითაა: უქმად თუ დაკიდე, ჟანგი ედება. ძველი სიყვარული და ერთგულება იოლი დასავიწყებელი არაა, რამდენი ფიციც არ უნდა დაიდოს... ომის პირველი წესი ჩემთვის ესაა, არასოდეს აუსრულო მტერს სურვილი. ძალაუფლება იქ ბუდობს, სადაც ხალხს მიაჩნია, რომ ბუდობს. არც მეტი, არც ნაკლები. მძიმე ადგ...