საბჭოთა პოლიტიკური ანეკდოტი

#1

სტალინმა მოინახულა მომაკვდავი ლენინი გორკაში.
ლენინი: - მე, ჩემო კარგო, ისე ცუდად ვგრძნობ თავს, მალე წავიღებ წერილს!..
სტალინი: - მაშინ გადმომეცი ძალაუფლება!
ლენინი: - ვშიშობ, რომ ხალხი შენ არ გამოგყვება!
სტალინი: - ნაწილი გამომყვება, ხოლო ვინც მე არ გამომყვება, შენ გამოგყვება!

#2

ლენინთან მისი პირადი მდივანი შევიდა:
- ვლადიმერ ილიჩ, თქვენს სახელზე ამანათი მოვიდა წითელი ჯვრიდან!
- ბავშვებს, ყველაფერი ბავშვებს!
- ვლადიმერ ილიჩ, ამანათში პრეზერვატივებია!..
- პრეზერვატივები?! მაშინ გახვრიტეთ ისინი და მენშევიკებს დაურიგეთ!

#3

სტალინი ურეკავს ბერიას:
- ლავრენტი, ჩიბუხი დამეკარგა! დივერსიას აქვს ადგილი, მიიღე ზომები!
- ყველაფერს ვიღონებ, ამხანაგო სტალინ!
გადის ერთი კვირა.
- ამხანაგო სტალინ, მოგახსენებთ: თქვენი ჩიბუხის დაკარგვასთან დაკავშირებით ჩატარდა გამოძიება! ადგილი აქვს შეთქმულებას! დაპატიმრებულია 400 კაცი! 389 კაცმა უკვე აღიარა თავისი დივერსიული საქმიანობა და იმათ დავხვრეტთ!
- ნუ ჩქარობ, ლავრენტი, მე უკვე ვიპოვე ჩემი ჩიბუხი.

#4

სტალინმა და რუზველტმა გადაწყვიტეს, შეემოწმებინათ თავიანთი მოქალაქეების ერთგულება.
გამოიძახა რუზველტმა რიგითი ამერიკელი მოქალაქე და ეუბნება:
- ამერიკის შეერთებული შტატების, შენი პრეზიდენტის გულისთვის, გადაეშვები უფსკრულში?..
- არა, არ შემიძლია: ცოლი მყავს, შვილები, მოხუცი მშობლები!..
გამოიძახა სტალინმა საბჭოთა მოქალაქე და ეუბნება:
- სამშობლოსათვის, სტალინისათვის გადაეშვები უფსკრულში?
- ახლავე! ვაშა! - და გავარდა უფსკრულის საძებრად.
გზაში გააჩერეს და ეკითხებია:
- კი მაგრამ, რატომ უნდა გადახტე უფსკრულში?!
- სხვა გზა არ მაქვს: ცოლი მყავს, შვილები, მოხუცი მშობლები!..

#5

ამერიკელი კორესპონდენტი ეუბნება სტალინს:
- თქვენთან თავისუფლება არ არსებობს! ჩვენში ნებისმიერ მოქალაქეს შეუძლია გავიდეს ქუჩაში და იყვროს: „ძირს პრეზიდენტი ტრუმენი!“
სტალინი:
- ასეა ჩვენშიც, ნებისმიერ მოქალაქეს შეუძლია გავიდეს ქუჩაში და იყვიროს: „ძირს პრეზიდენტი ტრუმენი!“

#6

- იცი, ვინ არის ანეკდოტების ყველაზე დიდი მოყვარული? ბერია!
- კარგი ერთი!
- ის აგროვებს კიდეც ანეკდოტებს!
- დაუჯერებელია!
- ნამდვილად ასეა. ოღონდ აგროვებს იმათთან ერთად, ვინც ანეკდოტებს ყვება!

#7

„იზვესტიამ“ გამოაქვეყნა საბჭოთა კავშირის დეპეშათა სააგენტოს ოფიციალური მასალა იმის შესახებ, რომ ბუხარინი არის ჯაშუში და ა.შ.
გაზეთს ხელს აწერდა ბუხარინი, როგორც მისი მთავარი რედაქტორი.

#8

კაცმა ბერია ჯოჯოხეთში ნახა.
დგას ბერია მუხლამდე სისხლში!..
კაცი ეკითხება: - კი, მაგრამ შენ ბერია ხარ და მხოლოდ მუხლებამდე ხარ სისხლში?!
ბერია: - ამხანაგ სტალინის მხრებზე ვდგავარ!

#9

სსრ კავშირის შექმნის შემდეგ ერთ-ერთ შეკრებაზე სიტყვით გამოსულა მიხა ცხაკაია და უთქვამს:

„ჩვენ დავამყარეთ სოციალიზმი დედამიწის ერთ მეექვსედზე! გავა დრო და ჩვენი წითელი დროშები მოედება მსოფლიოს ერთ მეშვიდედს, ერთ მერვედს, ერთ მეცხრედს და ა.შ.“

#10

- რატომ იცის საბჭოთა კავშირში ასე ხშირი გვალვები?
- იმიტომ, რომ ორასივე მილიონ კაცს პირი წყლით აქვს სავსე!..

#11

30-იან წლებში სტალინმა თვისთან მიიწვია ოთხი გამოჩენილი საბჭოთა კინორეჟისორი და ჰკითხა:
- რა გჭირდებათ, რომ უკეთ წარმართოთ მუშაობა? მთხოვეთ, ნუ დაიმორცხვებთ, შევეცდებით, დაგეხმაროთ.
პირველმა დაიჩივლა: - ერთი ციცქნა ოთახში ვარ გამომწყვდეული, ცოლი ავადმყოფი მყავს, ბინა მინდა!
სტალინი: - კარგით, მოგცემთ ბინას!
მეორემ თქვა: - აგარაკი მჭირდება, ქალაქში ვერ ვმუშაობ!
სტალინი: - კარგით, გექნებათ აგარაკი!
მესამემ უთხრა: - ფეხით სიარული მიჭირს, მანქანა მინდა!
სტალინი: - კარგით, მიიღებთ მანქანას!
მეოთხე აიწურა: - მე ისეთი დიდი სათხოვარი მაქვს, ვერც კი მითქვამს!
სტალინი: - მითხარით, ნუ მომერიდებით!
- მე ამხანაგო სტალინ, მინდა მქონდეს თქვენი წიგნი - „ლენინიზმის საკითხები“ თქვენივე ავტოგრაფით, შთაგონებას შემმატებს!
სტალინი: - კარგით, ავტოგრაფიან წიგნს მოგცემთ!
მეოთხე კინორეჟისორმა სტალინის ავტოგრაფიან წიგნთან ერთად მიიღო ბინა, აგარაკი და მანქანა.

#12

პუშკინის გარდაცვალების ასი წლისთავისთვის მზადებისას გამოცხადდა კონკურსი მისი საუკეთესო ძეგლის შესაქმნელად.
პირველი პრემია მიეკუთვნა პროექტს - „პუშკინი კითხულობს სტალინის თხზულებას“.

#13

ნიკიტა ხრუშჩოვი პიროვნების კულტთან დაკავშირებით მოხსენებას რომ კითხულობდა, ვიღაცამ დარბაზიდან დაიყვირა:
- კი მაგრამ, რატომ არ მოვკალით სტალინი, ეს ჯალათი?!
ხრუშჩოვი: - ვინ იკითხა ეს?!
დარბაზში სიჩუმეა.
ხრუშჩოვი: - ვინ იკითხა?!
დარბაზში კვლავ სიჩუმეა.
ხრუშჩოვი: - აი, ამიტომ!

#14

სხედან რეიგანი, ჟისკარ დ’ ესტენი და ბრეჟნევი.
გადაჰკრეს ას-ასი გრამი კონიაკი.
რეიგანი ამბობს:
- გავაბოლოთ!
იღებს ვერცხლის პორტსიგარს, რომელზედაც ამოტვიფრულია სიტყვები: „ძვირფას რონის პარტიელი თანამოაზრეებისაგან“.
გადაჰკრეს კიდევ.
ჟისკარ დ’ ესტენმა ამოიღო ოქროს პორტსიგერი. ხუფზე წარწერაა: „საყვარელ ვალერის ჟანეტისაგან“.
კიდევ ხუხეს თითო.
ბრეჟნევმა ამოიღო ბრილიანტებით გაწყობილი ოქროს პორტსიგარი. ხუფრზე წარწერაა:
„ა.ს. პუშკინს თავადი ვიაზემსკისაგან“.

#15

ბრეჟნევმა ერთ-ერთი შეხვედრისას აშშ-ს პრეზიდენტ ფორდს ჰკითხა:
- როგორ ხდება თქვენთან კადრების შერჩევა სახელმწიფო სამსახურისთვის?
- ტესტების მეშვეობით. ვაძლევთ შეკითხვებს და პასუხების მიხედვით ვაფასებთ. მაგალითად, შეკითხვა შეიძლება იყოს ასეთი - მამაშენის ვაჟია, მაგრამ ეს შენ არა ხარ?!
ბრეჟნევი შეფიქრიანდა. შინ რომ დაბრუნდა, გამოიძახა მდივანი და ეკითხება:
- მამაშენის ვაჟია, მაგრამ ეს შენ არა ხარ, ვინ არის?
- ჩემი ძმა!
- სწორია! ყოჩაღ!
შემდეგ ბრეჟნევმა გამოიძახა თანაშემწე და ეკითხება:
- მამაშენის ვაჟია, მაგრამ ეს შენ არ ხარ. ვინ არის?
- ჩემი ძმა! - უპასუხა თანაშემწემ.
- ცდები, ის შენი კი არა, ჩემი მდივნის ძმაა!

#16

მიდის ბრეჟნევი მანქანით. ხედავს ძეგლი დგას. მანქანა გააჩერებინა და იკითხა:
- ვისი ძეგლია ეს?
- ჩეხოვის.
- აჰა, ეს ის არის, „მუმუ“ რომ დაწერა?
- არა, „მუმუ“ ტურგენევმა დაწერა!
ჯდება ბრეჟნევი მანქანაში და თავისთვის ბურტყუნებს:
- უცნაურია! „მუმუ“ ტურგენევმა დაწერა, ძეგლს კი ჩეხოვს უდგამენ!

#17

ბრეჟნევი ეკითხება ჩუქჩას:
- კარტოფილის მოსავლის საქმე როგორა გაქვთ?
- კარგად! დილით რომ ვთესავთ, საღამოს უკვე მოსავალს ვიღებთ!
- ეგ როგორ?!
- რა ვქნათ, აბა შიმშილით ხომ არ დავიხოცებით?!

#18

მივიდნენ ღმერთთან ბუში, ტეტჩერი და გორბაჩოვი.
ბუში ეკითხება: - უფალო ღმერთო, როდის იქნება, რომ ჩემს ქვეყანაში ბოლო მოეღება დანაშაულს?
ღმერთი დაფიქრდა და უპასუხა: - 50 წლის შემდეგ!
ბუშს, რომელმაც გამოიანგარიშა, რომ ამ დრომდე ვერ იცოცხლებს, ხასიათი გაუფუჭდა, იქაურობას გაშორდა და ტირილი მორთო...
ახლა ტეტჩერი მიმართავს ღმერთს: - უფალო ღმერთო, როდის აღსრულდება ჩემს ქვეყანაში ბოლო სიქველე?
ღმერთი დაფიქრდა და უპასუხა: - 100 წლის შემდეგ!
ტეტჩერმა იფიქრა, ამ დროს ვერ მოვესწრებიო, გვერდით გადგა და ატირდა...
მივიდა გორბაჩოვი: - უფალო ღმერთო, ბოლოს და ბოლოს, როდის დაუდგება ჩემს ხალხს ადამიანური ცხოვრება?
ღმერთმა იფიქრა, იფიქრა, მერე სევდა შემოაწვა, გვერდით გადგა და მწარედ აქვითინდა.

#19

მიმდინარეობს სსრ კავშირის დეპუტატთა პირველი ყრილობა.
უცებ დარბაზში შემორბის კაცი ავტომატით ხელში.
- რომელია აქ ბორის ელცინი?
- დარბაზში მსხდომნი ერთსულოვნად უთითებენ ელცინის მხარეს.
კაცი ჩახმახზე აყენებს ავტომატს და ელცინს უყვირის:
- ბორია, შენ ცოტა წაიხარე!

#20

დაურეკა გორბაჩოვმა სტალინს და ეუბნება:
- ამხანაგო სტალინ, მე დავუშვი საჯაროობა, თვისუფლება! თქვენ რა აზრისა ხართ პლურალიზმზე?
- რა აზრისა ვარ? პლურალიზმზე ორი აზრი არ შეიძლება არსებობდეს!

#21

ორი საბჭოთა მევიოლინე ბრუნდება საერთაშორისო კონკურსიდან.
ერთმა დაიკავა მეორე ადგილი, მეორემ - ბოლო.
მეორეადგილოსანი გუნებაწამხდარია, მეორე ამშვიდებს:
- რას იკლავ თავს, ივან, მეორე ადგილიც ხომ საქმეა!
- რას ამბობ! პირველი ადგილი რომ ამეღო, კონკურსის პირობებით, სტრადივარიუსის ვიოლინოზე დამაკვრევინებდნენ...
- დავუშვათ, მერე?
- არ ვიცი, როგორ აგიხსნა... ჩემთვის სტრადივარიუსის ვიოლინოზე დაკვრა იგივეა, რაც შენთვის ძერჟინსკის მაუზერიდან სროლა!

#22

ამერიკის შეერთებული შტატებისა და საბჭოთა დელეგაციების შეხვედრის დროს, სსრკ გერბის შესახებ კამათი ჩამოვარდა.
- თუ თქვენ არ მოგწონთ ჩვენი გერბი, - ეუბნება საბჭოთა დელეგატი ამერიკელებს, - მაშინ ის მაინც გვითხარით, რას გვთავაზობთ სანაცვლოდ?
- კარგი იქნებოდა ამური თავისი ისრებით!
საბჭოთა დელეგატებმა იკითხეს: - კი, მაგრამ, რატომ მაინცდამაინც ამური?
ამერიკელებმა უპასუხეს: - შიშველ-ტიტველია. შეიარაღებულია კბილებამდე და ყველას თავის სიყვარულს სთავაზობს!

#23

ერთი პროფესორი ლექციის კითხვისას სულ მარქსის, ენგელსის და ლენინის ციტატებს იშველიებდა.
სტუდენტებმა ჰკითხეს:
- სულ რომ მეცნიერული კომუნიზმის კლასიკოსთა ციტატებს მიმართავთ, თქვენი საკუთარი აზრი არ გაგაჩნიათ?
- გამაჩნია, მაგრამ არ ვეთანხმები!

#24

1990 წელი. ტელეფონში დიალოგია გამართული:
- წაიკითხე დღევანდელი „კომსომოლსკაია პრავდა“? რომ იცოდე, რა წერია?!
- ჰოო? მაინც რა?
- ვერა, ვერ გეტყვი, ეს სატელეფონო საუბრის თემა არ არის...

#25

გურული შევიდა მავზოლეუმში და დაიწყო თვალების აქეთ-იქით ცეცება.
- რას დაეძებ? - ეკითხება სუკის თანამშრომელი.
- ძამა, აქ რომ სამხედროფორმიანი ყაძახი იწვა, ის რა იქნა?
- დამარხეს, - იყო პასუხი.
- კი, მაგრამ ის თუ დამარხეს, ამას პატრონი არ ყავს? - იკითხა გურულმა და ლენინზე მიუთითა.