პერსონაჟი შაქრო კარმელი დაგნი იუელის შესახებ (მელია ტულეფია:Fox Trot)

შაქრო გულზე ხელის დადებით ღებულობს სიმპათიური ფრანგი არისტოკრატი ქალბატონის ხუმრობას, მაგრამ იმასაც გაიფიქრებს, რომ „ეს ქალი ამერიკულმა პრაგმატიზმმა ერთობ დაამიწა“, რომ ახლა მისი - შაქროს ამოცანაა „ამ ქალის დახსნა მდაბიური პრაგმატიზმის დემონებისაგან“...

- ოცდახუთი წლის წინათ, ამ სასტუმროში (გრანდ-ოტელი), შესაძლოა, აი ამ ნომერშიც კი, სწორედ აქ, სადაც ჩვენ ვიმყოფებით მერიონ, ერთი დიდებული ქალი მოკლა მასზე უზომოდ შეყვარებულმა, ჭკუიდან შეშლილმა მამაკაცმა...

- საინტერესოა, რამდენადაა გავრცელებული ქართველ მამაკაცებში ქალებზე ძალადობა? – „მდაბიურად“ დაინტერესდა ფემინისტ-ჟურნალისტი.

- ო, არც ქალი იყო ქართველი და არც მამაკაცი. ის ქალი ნორვეგიელი იყო, არისტოკრატული წარმომავლობისა, თქვენსავით... მისი ბიძა შვედეთის პრემიერ-მინისტრი გახლდათ, მამა - შვედეთის მეფის პირადი ექიმი. თუმცა მისი შინაგანი არისტოკრატიზმი ხელოვნების სფეროში უფრო ფართოდ გამოვლინდა - იგი იყო ბერლინის არტისტული ბოჰემის დედოფალი, სკანდინავიური ლიტერატურის, მუსიკის და მხატვრობის უზენაესი ქალ-ღვთაება. მას ერქვა დაგნი იუელ - ულამაზესი ქალი, ანგელოზისებრი ვამპირი... დიახ, დიახ. ნუ იცინით მერიონ - სწორედ ამგვარ ორსახა არსებად ხატავდა მას ედვარდ მუნკი, დიდი ნორვეგიელი ფერმწერი და დაგნის პირველი სიყვარული! მამაკაცის სისხლისმსმელი ანგელოზი, სიკვდილის მშობელი მადონა! მუნკის ცნობილი ტილოა, ნანახი გექნებათ...

მერიონი წამოდგება და გრამოფონისაკენ მიდის:

- ბესი სმითს დავუდებ ფონად მაგ თქვენი „დემონური ანგელოზის“ ამბავს... მუნკის რეპროდუქციები ნანახი მაქვს და ეგ „მადონაც“ მათ შორის; არ ვიცოდი თუ მისი პროტოტიპი აქ, ამ ოთახში მოუკლავთ... მუნკი არ არის ჩემი სტილის მხატვარი - ძველმოდურია და რაღაცაგვარად სენტიმენტალურიც კი... მე აბსტრაქტულ ფერწერას ვამჯობინებ - იქ მეტი თავისუფლებაა... თუმცა, განაგრძეთ, შაქრო, თქვენ ისეთი შთაგონებით იხსენებთ მაგ ქალს...

გრამოფონიდან შავი სისხლის ძახილი წამოვიდა, „Black water blues”... ბესი სმითის მთვრალი მონოლოგი, ჰარლემური ფორტეპიანოს თანხლებით...

- დაგნი იუელი ისეთ ხალხს შთააგონებდა, რომ მე მათთან სრული არარა ვარ... თვით დიდებული ავგუსტ სტრინდბერგი იყო მისი სიყვარულით მოშხამული და თავის დრამების ფატალური ქალებიც დაგნისაგან გადმოხატა...

- სტრინდბერგი, კიდევ ერთი ქალთმოძულე ფსიქოპათი!

- სტანისლავ პშიბიშევსკი! გსმენიათ ასეთი პოლონელი ავტორის შესახებ?

- არა, არა მსმენია, ვაღიარებ, რომ აღმოსავლეთ-ევროპულ მწერლობას ცუდად ვიცნობ...

- არა თუ მხოლოდ პოლონეთის, პშიბიშევსკი მთელი რუსეთის იმპერიის ერთ-ერთი ყველაზე ცეცხლოვანი ავტორი იყო, სატანისტური გენია, შეიძლება ითქვას...

- ვამპირები, სატანისტები, დემონები... თავი გოთიკურ რომანში მგონია, შაქრო! თქვენშიც ხომ არ იმალება რაიმე დემონიური არსება, ჰაა? განაგრძეთ, გისმენთ...

- დაგნი ცოლად გაჰყვა პშიბიშევსკის და ორი შვილიც ეყოლა მისგან, მაგრამ ქმარმა იგი მიატოვა და ასე და ამგვარად - ბერლინული ბოჰემის დედოფალი თბილისში გადმოიხვეწა - ერთმა პოლონელმა ბიზნესმენმა ჩამოიყვანა, ვლად ემერიკი ერქვა - სუსტი, ავადმყოფური ფსიქიკის პატრონი ახალგაზრდა კაცი იყო... დაგნი იყო მისი სიყვარულის და სიხელის საგანი და სწორედ ამ სიყვარულმა და სიხელემ ჩაადენინა მას ის, რაც ამ სასტუმროში მოხდა ოცდახუთი წლის წინათ: ორმაგი თვითმკვლელობა - ჯერ დაგნი მოკლა, შემდეგ კი თავადვე დაიხალა ტყვია...

- ხედავთ, შაქრო, მამაკაცური ძალადობის წინაშე „დემონიური ანგელოზებიც“ უძლურნი არიან... ხოლო ამ ძალადობას კიდევ ინფანტილური ფანტაზიები კვებავს, ეს არის და ეს, ძვირფასო შაქრო. ავადმყოფური ფანტაზიის მქონე ბიჭებმა თოჯინასავით - ჯერ ითამაშეს, გაერთნენ და მერე დაამტვრიეს ეგ ქალი, დაგნი იუელ...

შაქრო ლიმონათს მოსვამს და იტყვის:

- დაგნი იუელის თბილისურ ამბავში სხვა, როგორც თქვენ ეძახით, „ბიჭებიც“ ფიგურირებენ... ირკვევა, რომ ემერიკმა ეჭვიანობის ნიადაგზე ჩაიდინა ის მკვლელობა და არა რაღაც აგრესიული ფანტაზიების ძალით. დაგნის თბილისში ხანმოკლე სასიყვარულო ინტრიგა ჰქონდა ერთ მეტად უცნაურ კაცთან, მერიონ, - ოდესმე თუ გსმენიათ გიორგი გურჯიევის შესახებ?

- არა, ვერ ვიხსენებ, ეგეც ხელოვანია?

- გარკვეულწილად ხელოვანიცაა - ქორეოგრაფი და მუსიკოსი, ასევე - მკურნალიცაა, მაგრამ მთავარი ის მისტიურ ეზოტერიული მოძღვრებაა, რომელიც მან შექმნა აღმოსავლეთის რელიგიებზე დაყრდნობით. სხვათა შორის, გიორგი გურჯიევი აქ, თბილისში იზრდებოდა, მამით ბერძენი, დედით სომეხი, ახლა კი პარიზში ცხოვრობს და, როგორც ამბობენ, მრავალი მიმდევარი ჰყავს... არ გსმენიათ?

- შაქრო, ჩემნაირ, საუნივერსიტეტო განათლებით ხელიდან წასულ ქალებს მისტიკოსები არ ხიბლავენ, არამედ - პრაგმატიკოსი ჯონ დიუი, ფსიქოანალიტიკოსი ზიგმუნდ ფროიდი, ფიზიკოსი ალბერტ აინშტაინი, სოციოლოგები და ა.შ. მისტიკა მამიდაჩემის საყვარელი სფეროა და პაპაჩემსაც იტაცებდა თურმე... ხოლო მე, რა ვქნა, საამისოდ წარმოსახვის უნარი არ მყოფნის - მეცნიერება მესმის, ხოლო მისტიკა - ვაი, რომ არა...


ამავე თემაზე:

Popular posts from this blog

ო. ჰენრი - მოგვთა საჩუქრები

Image
თარგმნა ზურაბ ცერცვაძემ ერთი დოლარი და ოთხმოცდაშვიდი ცენტი. სულ ეს იყო. აქედან სამოცი ცენტი ბაყლებთან და ყასბებთან ნაყიდი საქონლის ზუსტ საფასურზე ატეხილი დავის შედეგად რუდუნებით შეგროვილი ერთპენიანი მონეტებისგან შემდგარი წვრილი ფული იყო. დელამ სამჯერ გადათვალა ეს ფული - ერთი დოლარი და ოთხმოცდაშვიდი ცენტი. მეორე დღეს კი ქრისტეშობის დღესასწაული იყო. ამ ფულით იგი ვერაფერს იყიდდა. დელა თავის დანჯღრეულ ტახტზე დაეგდო და მწარედ აქვითინდა. მძიმე წუთებში ადამიანი სულიერი მდგომარეობის სამ ეტაპს გაივლის: ჯერ სასოწარკვეთილება იპყრობს, მერე მშვიდდება, შემდეგ კი ეღიმება, რაც იმის მაჩვენებელია, რომ იგი საბოლოოდ შეეგუა თავის მდგომარეობას. ამ ეტაპებიდან მთავარია მეორე - დამშვიდება. ვიდრე ჩვენი გმირი დამშვიდდებოდეს, ე.ი. პირველიდან მეორე ეტაპზე გადავიდოდეს, თვალი შევავლოთ ოთახს, რომელშიც იგი ცხოვრობდა. ოთახი მას ავეჯთან ერთად ჰქონდა დაქირავებული რვა დოლარად თვეში. ოთახი არ იყო მათხოვრული ამ სიტყვის ზუსტი გაგებით, მაგრამ დიდადაც არ განსხვავდებოდა. ქვემოთ, ვესტიბულში შემოსასვლელ კარზე ...
Read more

რიუნოსკე აკუტაგავა - ქრისტიანის სიკვდილი

Image
სამასი წელიც რომ იცოცხლო ნეტარებაში, რომლის ღირსი არა ხარ, ისიც კი არარაობაა მომავლის მარადიულ და უსაზღვრო ნეტარებასთან შედარებით. გი დე პედაკორი. “ჩანაწერები ღვთივსათნო ცხოვრების შესახებ”, იაპონური თარგმანი. 1599წ. სიკეთისათვის აღძრული ადამიანი შეიცნობს სიტკბოებას საიდუმლოისას, ღვთაებრივ მოძღვრებაში რომაა დაფარული. Imitatione christi. I უხსოვარი დროის წინათ, იაპონიის ქალაქ ნაგასაკში, სანტა ლუჩიას ეკლესიაში ცხოვრობდა ყმაწვილი იაპონელი, სახელად ლორენცო. როგორც მოგვითხრობენ, იგი შობის ღამით სალოცავად მოსულ ქრისტიანებს უპოვიათ ტაძრის შესასვლელთან, შიმშილისაგან მთლად დაოსებული, მოუსულიერებიათ, მერე კი პატერენს შებრალებია და აღსაზრდელად აუყვანია. როდესაც ყმაწვილს ეკითხებოდნენ ვინაობას, იგი ჩვეულებრივ ალალი ღიმილით პასუხობდა, რომ მისი სამშობლოა პარაისო, ხოლო მამა - დეუსუ, და არც ერთხელ არ დასცდენია სიმართლე. ჩანდა, მისი მშობლები არ იყვნენ წარმართები. ამაში დასარწმუნებლად საკმაო იყო შეგეხედათ ქარვის კრიალოსნისთვის მის მაჯაზე. სწორედ ამიტომ, წმინდა მამამაც და ძმებმაც უკუაგდეს ყოვეგ...
Read more

უილიამ ფოლკნერი - საუბრები ვირჯინიის უნივერსიტეტში

Image
1957 წლის 13 აპრილი კითხვა - ვინ არის მთავარი გმირი რომანისა „აბესალომ, აბესალომ!?“ აშკარაა, რომ სატპენი, თუმცა იმასაც ამბობენ, ქვენტინი არისო. მაინტერსებს, ბოლოს და ბოლოს ვინ არის მთავარი გმირი? ფოლკნერი - მთავარი გმირი სატპენია, დიახ. ეს არის ამბავი კაცისა, ვისაც ვაჟიშვილის ყოლა სურდა და იმდენი ვაჟი ჰყავდა, იმდენი, რომ სწორედ მათ დაღუპეს სატპენი. რომანში გაკვრით მოთხრობილია ქვენტინ კომპსონის სიძულვილიც თავისი საყვარელი ქვეყნის მანკიერი თვისებებისადმი. მაგრამ მთავარი გმირი სატპენია, კაცი, ვისაც ვაჟიშვილების ყოლა უნდოდა. კითხვა - სერ, ამავე წიგნთან დაკავშირებით მაინტერესებს, თქვენი ჩანაფიქრის მიხედვიტ როგორი უნდა იყოს მკითხველის დამოკიდებულება მისტერ კოლდფილდისადმი, ელენის მამისადმი? ფოლკნერი - როგორ გითხრათ, ჩემი დამოკიდებულება ის გახლავთ, რომ იგი გასაცოდავებული კაცი იყო. ვერაფერს გეტყვით, როგორი უნდა იყოს მკითხველის დამოკიდებულება. მაგრამ მე ახლაც თანაგრძნობით ვუყურებ და მებრალება იგი. ჩემი აზრით, კოლდფილდი საცოდავი კაცია... კითხვა - სერ, რა შეთანხმება დადეს გუდჰიუ კოლდფ...
Read more