ვანგოგენი | Vangogen

სულგრძელობა და ღირსეული საქმეები ცივი გონებით არ ფასდება. *** ხმელეთს გრძელი ჩრდილი მუქარით აწევს, დასავლეთით იწვდენს წყვდიადი თათებს, ზანზარებს სიმაგრე, ჩაინთქა ბნელში მეფეთა აკლდამები; წამოდგნენ მკვდრები; ჟამმა მოაწია, ფიცის გამტეხნი ნისლიდან გამოდიან, ბუკის ხმა ესმით, კვლავ კარს ეხვევიან ერეხის დიდ ქვას; ნეტავი ვინ უხმობს დავიწყებულ ხალხს? ის ძველი ხელმწიფის მოდის მემკვიდრე, ომში ერთგულება ვისაც შეჰფიცეს; დიდი ომის ელის მას, და ჭიდილი, მისთვის გაიხსნება მკვდართა ბილიკი. მკვდრებმა ფიცი დადეს, რომ საურონს შეებრძოლებოდნენ. შესაბამისად, ახლა ბრძოლა მოუწევთ, თუკი პირობის შესრულებას აპირებენ. ერეხში დღესაც დევს შავი ქვა, რომელიც, როგორც ამბობენ, თავად ისილდურმა ჩამოიტანა ნუმენორიდან; ქვა ბორცვის წვერზე დევს; სწორედ მასზე შეჰფიცა მთების ხელმწიფემ გონდორის სამეფოს ერთგულება. თუმცა, როცა საურონი დაბრუნდა და ისევ გაძლიერდა, მთის ხალხი ისილდურის გამოძახებას არ გამოეხმაურა და უარი თქვა ბრძოლაზე: შავბნელ წლებში ისინი საურონს თაყვანს სცემდნენ. მაშინ ისილდურმა მა...

დაიწყო ეს ამბავი ამგვარად: იყო მარტი. 1921 წელი. ქალაქ ბათომში. ამ დღეს ბათომი გასხვანაირდა. ესე იგი ეს იყო უკანასკნელი დღე. ამ დღეს წავიდა მთავრობა (მენშევიკები), ამ დღეს დაიშალა დამფუძნებელი კრება (საქართველოსი), ამ დღეს დააპირეს ბათომის აღება თათრებმა. ამ დღეს მოხდა კიდევ მრავალი სხვა და სხვა მნიშვნელოვანი და არა მნიშვნელოვანი ამბავი და როდესაც გათენდა შემდეგი დღე (მეორე დღე) - ქალაქში დაჯდა რევკომი. ანუ: ქალაქი ბათომი დაიკავეს ბოლშევიკებმა. მოვიდნენ ბოლშევიკები: მათ დარჩათ ტფილისი. მათ დარჩათ ქუთაისი. და მრავალი ხალხი, რომელიც მოაწყდა ბათომს (ლტოლვილები) გრძნობდა: დარჩებოდა ბოლშევიკებს ქალაქი ბათომიც. გრძნობა იყო კიდევ ასეთი: ძველად ღელავდა ზღვა. ასკდებოდა წყალი ნაპირს, ნაპირი იყო საზღვარი ატეხილი სტიქიონის, ეხლა შეტრიალდა კანონები უკუღმა. ესე იგი: - აღელდა ეხლა ხმელეთი, პირველი ტალღა გაქანდა მიწაზე ოქტომბერში პეტერბურგიდან (შეიძლება - მარტში, თუ თებერვალში), როდესაც დაიწყო რევოლუცია რუსეთის. ოქტომბერში ტალღა გაიშალა. ატორტმანდა რუსული მინდორი. მოაწყდა ეს ტალღა კავკა...

დახოცილებში ოთხი მოზრდილი, ჩასკვნილი, შავგვრემანი, წვრილთვალება, სქელფეხებიანი და გრძელხელებიანი გობლინი ჯარისკაცი ერია. ეს ოთხეული არა ორკების საყვარელი იატაგანებით, არამედ მოკლე, ფართოპირიანი ხმლებითა და ადამიანებისთვისაც მოსახერხებელი ზომის ურთხლის მშვილდებით იყო შეიარაღებული. მათ შავ ფარზე უცნაური ნიშანი ეხატა: პატარა, თეთრი ხელის მტევანი, რკინის ჩაჩქანებში კი რომელიღაც თეთრი ლითონისგან გამოჭედილი ს-რუნა იყო ჩასმული - „ს“ სარუმანს აღნიშნავს, იზენგარდი ბოროტების სავანედ იქცა. როჰარიმები ამაყი და თავნება ხალხია, მაგრამ ამასთან, გულმართალი, დიდსულოვანი და უშურველი; გაბედულება არ აკლიათ, თუმცა სასტიკად არავის ეპყრობიან; არც სიბრძნე აკლიათ, ოღონდ განსწავლულები არ არიან. მათი სიბრძნე ძველისძველ ხალხურ თქმულებებსა და არაკებში ინახება და არა - წიგნებში, რადგან დამწერლობა არ გააჩნიათ. [...] საუკუნეების განმავლობაში გონდორელებთან მეგობრობენ, მიუხედავად იმისა, რომ სხვადასხვა წარმოშობისანი არიან. უხსოვარ დროს გამოსახლდნენ ჩრდილოეთიდან ეორლ ყმაწვილის მეთაურობით და უფრო ველსა და ბნელტევრის ...

„რა სწამს მას, ვისაც არ სწამს“ - უმბერტო ეკოსა და კარდიანლ მარტინის დიალოგი 1996 წელს, იტალიაში გამოიცა. თანამედროვე აპოკალიფსი საერო და ქრისტიანული თვალსაზრისით; ქალებისთვის დადგენილი შეზღუდვები; მორწმუნეთა და არამორწმუნეთა ეთიკური სირთულეები - ამ თემებზე უმბერტო ეკო და კარლო მარია მარტინი საუბრობენ. ახალი აპოკალიფსის საერო აკვიატება ძვირფასო კარლო მარია მარტინი, უპატივცემულობად ნუ ჩამომართმევთ, თუ სახელით მოგმართავთ და არა იმ სამოსლის მიხედვით, რომელსაც ატარებთ. გთხოვთ, მოწიწებისა და სიფრთხილის ნიშნად მიიღოთ ეს, - მოწიწებისა, რადგან ყოველთვის მაოცებდა ფრანგების მიმართვის ფორმა: როდესაც მწერალს, მსახიობს ან პოლიტიკურ მოღვაწეს ესაუბრებიან, არასოდეს ხმარობენ ისეთ ფორმებს, როგორიცაა „პროფესორო“, „თქვენო აღმატებულებავ“, „მინისტრო“. არიან ადამიანები, რომელთა ინტელექტუალური კაპიტალი მხოლოდ იმ სახელით განისაზღვრება, რომლითაც საკუთარ ნააზრევს აწერენ ხელს. ამგვარად, მათ, ვისთვისაც სახელი უდიდესი ტიტულია, ფრანგები ასე მიმართავენ: „ditesmoi, Jacques Maritain“, „dites-moi, Claude LeviSt...

სამი ბეჭედი - ცის ქვეშ მსუფევ მეფეებს ელფთა, შვიდი - ჯუჯათა მთავრებს: კლდეში ფლობენ დარბაზთა ჯარსა, ცხრა - მოკვდავთ, ვინაც უნდა მოსრას სიკვდილის ცელმა, ხოლო ერთი კი შავ მბრძანებელს, შავ ტახტზე მჯდარსა მორდორის მხარეს, სადაც შუქი ჩაყლაპა ბნელმა. ერთი ბეჭედი დაჯაბნის ყველას, ერთი ბეჭედი მოძებნის ყველას, ერთი ბეჭედი შეკრებს ბნელში და ჯაჭვად შეკრავს მორდორის მხარეს, სადაც შუქი ჩაყლაპა ბნელმა.*  ჰობიტებთან მთავარია გახსოვდეს, ვინ, ვის, როგორ ენათესავება. [...] ჰობიტები ძველთაგანვე მეფის დადგენილი უძველესი კანონებით ცხოვრობდნენ და ზედმიწევნითაც ასრულებდნენ, ვინაიდან ეს „წესები“ (ასე უწოდებდნენ ისინი კანონებს), მათი აზრით, ყველაზე სამართლიანი იყო. [...] ჰობიტები დაახლოებით ას წლამდე მაინც ცოცხლობდნენ. მცენარის მოწევის ხელოვნების სამშობლო და ცენტრი, შეიძლება ითქვას, იყო სერის ძველისძველი ფუნდუკი „ყალყზე შემდგარი პონი“, რომელიც უხსოვარი დროიდან ქონდარების ოჯახის კუთვნილება გახლდათ. 22 სექტემბერს, ბილბოსა (111 წლის ხდებოდა) და ფროდოს დაბადების დღეს, ფრო...