კამილ პისარო 1830 -1903 - ჩანაწერები და ნახატები
“პისაროს შემოქმედების სიდიადე იმაშია, რომ აღწევს სრულ ერთიანობას იმის გადმოცემისას, რასაც ხედავს და გრძნობს. მის სურათებში რეალობის ნამდვილი განცდაა, რომელიც გადმოცემულია სრულყოფილი, ღვლარჭნილობისაგან თავისუფალი ტექნიკით. ეს არის უნარი, შეინახოს პირვანდელი უშუალო შთაბეჭდილება, რაც პისაროს შემოქმედებას სიახლეს ანიჭებს. ეს არის მიზეზი და გამართლება პისაროს შემოქმედებისა” - კრიტიკოსი რაიმონ კონიე
”პისარო ყველას სიყვარულს იწვევდა, - არიან ასეთი ადამიანები, რომლებისაც არ შურთ და უსიტყვოდ აღიარებენ მათ კეთილშობილებას, ღვაწლსა და ნიჭს. ხელოვნების იმდენად ერთგული იყო, რომ ნებისმიერი საქმიანობა, რაც ხელოვნებასთან არ იყო დაკავშირებული, გარემოებათა წინაშე ფარ-ხმლის დაყრად მიაჩნდა და ამიტომაც უარყოფდა. ის გულწრფელი, მთელი კაცობრიობისათვის გულგახსნილი ადამიანი იყო” - ამბრუაზ ვოლარი.
”ღია ცის ქვეშ ხატვა საუკეთესო საშუალებაა, რომ იგრძნოთ ცა, მიწა, ხის ტოტები და წყალი... ყველაფერი, რაც ირგვლივ ხდება, რომ არ დაკარგოთ პირველი შთაბეჭდილება და მიიღოთ სასურველი შედეგი”.
”საოცრებაა, რასაც ამ ხალხის შემოქმედებაში ვხედავ. აქ არაფერია მყვირალა, თვალში მოსახვედრი. ეს არის მშვიდი, დიდებული, საოცრად ერთიანი და დაფარული ბრწყინვალების ხელოვნება” - კამილ პისარო იაპონური გრავიურების შესახებ
”აქ არ დავრჩები. მხოლოდ საზღვარგარეთ ხვდები, რა დიადი, ლამაზი და სტუმართმოყვარეა საფრანგეთი. აქ ყველაფერი სხვაგვარადაა! მხოლოდ გულგრილობას, დამცირებას და უხეშობასაც კი ხვდები. მხატვრებს აქ ერთმანეთის შურთ, ერთმანეთს არ ენდობიან. აქ არ არსებობს ხელოვნება, ყველაფერი კომერციის ნაწილია. რაც შეეხება სურათების გაყიდვას, თითქმის ვერაფერს მივაღწიე. მხოლოდ დიურან-რიუელმა იყიდა ჩემგან ორი ნამუშევარი. ჩემი ფერწერა არ მოსწონთ. სრულებით არ მოსწონთ. მარცხი ყველგან თან დამდევს”- წერს პისარო თეოდორ დიურეს
”ოთხი წელი გამოვცადე ახალი ტექნიკა და შემდეგ უარი ვთქვი მასზე, მე ვერ ჩავთვლი თავს ნეოიმპრესიონისტად. ეს წარმოუდგენელია, ეს არ არის სიმართლე. ჩემი შეგრძნებები ვერ უერთგულებს ეფექტებს, როცა ბუნება ასეთი მშვენიერია... მე უარი უნდა მეთქვა”.
”გამოფენა კარგად მიდის, ეს წარმატებაა. ვუბრუნდები ჩემს საქმიანობას, რაც გაცილებით მნიშვნელოვანია, ვიდრე შეფასებების კითხვა. მათგან ვერაფერს ისწავლი” - წერს პისარო დიურეს.
”ამ კვირას მთელი პარიზი შემოვირბინე იმ საოცრების მოსაძებნად, რომელიც იმპრესიონისტის ნამუშევარს იყიდდა”- 1878 წელი
”დარწმუნებული ვარ, ჩემს სურათებს რომ ნახავენ, დამპალ ვაშლებს მესვრიან. პარიზისათვის ჩვენ ჯერ ისევ ბრბო და ბოდვა ვართ. არა! შეუძლებელია, ხელოვნება, რომელიც არღვევს ძველ რწმენას, მიიღონ და დააფასონ. არა! ბურჟუა ბურჟუაა თავით ფეხებამდე”.
”ბედნიერია ის, ვისაც ჩვეულებრივ საგნებში, იქ, სადაც სხვები ვერაფერს ხედავენ, სილამაზის დანახვა შეუძლებელია! ყველაფერი მშვენიერია, საკმარისია მხოლოდ დანახვა შეგეძლოს”.
 |
| ჟიული ველეი და კამილ პისარო |
”რენუარს დიდი წარმატება ხვდა წილად სალონში. ვფიქრობ, მისმა სახელმა გააღწია... მით უკეთესი... სიღარიბე ისე მძიმეა”.
”ბევრს ვმუშაობ, მაგრამ საქმე ძალიან ნელა მიდის წინ... არ დაიჯერებთ, მაგრამ ახლა ნებისმიერი ტილო ან გუაში ორჯერ თუ ოთხჯერ დიდ დროს მართმევს, ვიდრე ადრე. სასოწარკვეთილი ვარ... კმაყოფილი ვარ თუ არა საკუთარი თავით? ცხადია არა” - წერს კამილ პისარო დიურან რიუელს - 1885 წლის 4 ნოემბერს
”1866 წლიდან ის (პისარო) თანდათან თავისუფლდებოდა კოროს გავლენისაგან. მისი პალიტრა ნათელი ხდებოდა, გაქრა ნეიტრალური ტონები, გამჭვირვალე ჰაერმა დაიწყო ვრცელ მზიან სივრცეებში გაღწევა. თანდათან იკვეთებოდა გვიანი იმპრესიონისტული ტექნიკის ნიშნები. ის ხატავდა შპატელით, დიდი, მანათობელი მონასმებით, რომლებიც თანდათან უფრო პლასტიკური ხდებოდნენ” - კრიტიკოსი რაიმონ კონიე
 |
| ”თრთვილი” - 1873 |
 |
| ”წითელი სახურავები” - 1877 |
 |
| ”პონტუაზი, თოვლი” - 1879 |
 |
| ”გოგონა წკეპლით” - 1881 |
 |
| ”ქალი ბაღში” - 1885 |
”ჩემო ძვირფასო ბატონო პისარო, თქვენ უმშვენიერესი სურათი მომიტანეთ და ვწუხვარ, რომ იმ დროს გალერეაში არ ვიყავი, რათა თქვენთვის ჩემი პატივისცემა დამედასტურებინა. შემატყობინეთ, გეთაყვა, ფასი და როცა კი შეძლებთ, გამომიგზავნეთ კიდევ სურათები. აქ თქვენი ბევრი ნამუშევრის გაყიდვას ვაპირებ” - წერს სურათებით მოვაჭრე პოლ დიურან-რიუელი პისაროს
 |
| ”ოპერის მოედანი პარიზში, წვიმა” - 1896 |
 |
| ”დიდი ხიდი, რუანი” - 1896 |
 |
| ”შემოდგომის დილა, ქალი ერნის ბაღში” - 1897 |
 |
| ”მონმარტის ბულვარი, პარიზი” - 1897 |
 |
| ”მონმარტის ბულვარი, მარდი-გრა” - 1897 |
 |
| ”ოპერის ქუჩა” - 1898 |
წყარო - კვირის პალიტრის კოლექცია ”დიდი მხატვრები”