ვანგოგენი | Vangogen

(წიგნიდან „ვეფხვების ოქრო“ - 1972 წ.) თენდება და მე ვიხსენებ საკუთარ თავს; ის აქ არის. უპირველესად ის მატყობინებს მე თავის ( და ასევე ჩემს) სახელს. მე ვუბრუნდები მონობას, რომელიც ექვს ათეულ წელზე მეტი გრძელდება. ის თავს მახვევს მე საკუთარ მახსოვრობას. ის თავს მახვევს მე ადამიანური არსებობის ყოველდღიურ პირობას. მე, დიდი ხანია, მიწევს მათი მოვლა; ის ითხოვს, რომ მას ფეხები დავბანო. ის მდარაჯობს მე სარკეებში, წითელი ხის კარადებში, ვიტრინის მინებში... ერთმა და შემდგომ კი სხვა ქალმა უარყო იგი და მე მომიწია, მასთან ერთად გამეყო ეს მწუხარება. ახლა მისი კარნახით ვწერ ამ ლექსებს, რომლებიც არ მომწონს; მან მაიძულა, მესწავლა რთული ანგლოსაქსურის ბუნდოვანი კურსი. მან მაზიარა მე პატივმიგების წარმართულ კულტს ომში დაღუპულთა , თუმცა სათუოა, მათთან სიტყვის გაცვლა შემძლებოდა. კიბის ბოლო საფეხურზე ვგრძნობ, რომ ის სადღაც გვერდით არის: ჩემს ნაბიჯებსა და ჩემს ხმაში. მე ვერ ვიტან მას თავიდან ბოლომდე. ...

სასტუმრო „ჰოლიდეი ინის“ სასტუმრო ნომერში ვიჯექი. ჩემი პრომოუტერი ჯო ვაშინგტონი ფანჯარასთან დამდგარიყო. უცბად დაგვიძახა: - აქეთ მოდი, უილიამ ბეროუზი ქუჩაზე გადმოდის. შენ პირდაპირ ნომერში ცხოვრობს. ხვალ კი მისი პოეზიის საღამოა.  ფანჯარასთან მივედი და დავრწმუნდი, რომ ქვევით მართლაც ბეროუზი მოდიოდა. მაგიდასთან მივბრუნდი და ლუდი გავხსენი. ჩვენ მეორე სართულზე ვიყავით. ბეროუზმა საფეხურები ამოიარა, ჩემს ფანჯარას ჩაუარა, თავისი კარი გააღო და ოთახში სევიდა. - გინდა შეგახვედრებ? - არა. [...] ჯო ვოშინგტონი მობრუნდა. - ბეროუზმა მითხრა, რომ თავის ნომერში გელოდება. ვუთხარი, ჰენრი ჩინასკი (ჩარლზ ბუკოვსკის ლიტერატურული ალტერ-ეგო) შენს გვერდით ნომერში ზის-მეთქი. ნუთუ მართალს მეუბნებიო. კი-მეთქი. იმან კი არა, არ მინდაო. [...] ყინულის მანქანის საპოვნელად გავედი და ბეროუზის ნომრის შუშაბანდიდან კარს რომ ჩავუარე, დავინახე, რომ ბეროუზი ფანჯარასთან მიდგმულ სავარძელში იჯდა და გულგრილი მზერით მიყურებდა. [...] - დარწმუნებული ხარ, რომ ბეროუზთან შეხვედრა არ გინდა? - ჰო. - ამ საღამოს აპირებს...

10 გამოგონილი თარიღი, რომელიც ლიტერატურამ უკვდავყო: 15 თებერვალი, 1933 - ფრანკლინ რუზველტს კლავს ჯუზეპე ზანგარა, - ფილიპ. კ. დიკი - „კაცი მაღალ კოშკში“ 4 მარტი, 1881 – „უოტსონ, მკვლელის კვალი ალისფერი ძაფივით გასდევს ცხოვრების დახლართულ ქსელს, და ჩვენი ვალია მივყვეთ ამ ძაფს, აღმოვაჩინოთ იგი და გამოვამჟღავნოთ ძაფის უწვრილესი ნაწილაკები.“ შერლოკ ჰოლმსი და ექიმი უოტსონი პირველად ჩნდებიან ერთად წიგნის ფურცლებზე, - არტურ კონან დოილი - „ალისფერი კვალი“ 15 მარტი - ლიზბეთ სალანდერი ნილს ბიურმანს სვირინგს უკეთებს, სტიგ ლარსონი - „გოგონა დრაკონის ტატუთი“ 4 აპრილი, 1984 - 1984 წლის პირველი დღე, ჯორჯ ორუელი - „1984“ 2 მაისი, 1998 -  ჰოგვორტსში  ბრძოლის დღე, რომელიც ასრულებს მეორე ჯადოქრულ ომს, ჯოან როულინგი - „ჰარი პოტერი და სიკვდილის საჩუქრები“ 4 მაისი - ელისი კურდღლის სოროში ძვრება, ლუის კეროლი - „ელისის თავგადასავალი საოცრებათა ქვეყანაში“ 2 ივლისი - ტომ ბიუქენონს ნიკი წვეულებაზე მიჰყავს და მირტლს სახეში გაარტყა, ფრენსის სკოტ ფიცჯერალდი - „...

მშვიდად იყავი, მოიქეცი ჩემთან თამამად, ეს მე ვარ, უოლტ უიტმენი, უხვი და ვნებიანი, როგორც ბუნება.  ვიდრემდის შენ მზე არ უარგყოფს, არც  მე უარგყოფ, ვიდრემდის წყალნი არ შესწყვეტენ შენთვის ლივლივს და ფოთლები შრიალს, ჩემი სიტყვებიც არ დაშვრებიან შენთვის შრიალით და ლივლივით. ჩემო გოგონი, გითქვამ პაემანს და გავალებ იყო მომთმენი და სრულყოფილი, ვიდრემდის მოვალ, მანამდის კი მოგესალმები მრავლისმთქმელ მზერით, რათა მოსვლამდის არ დამივიწყო. მთარგმნელი - ზვიად გამსახურდია

ეს წიგნი ჩემს ოჯახს, მეგობრებს და ყველა იმ ადამიანს ეძღვნება, ვინც წლების განმავლობაში ჭირსა და ლხინში გვერდით მედგა. მინდა ასევე იმ ბავშვებს მივმართო, რომლებიც თავს განსხვავებულ ადამიანებად მიიჩნევენ. ვინც არაორდინარულია და ყოველთვის გამოარჩევენ უჩვეულო საქციელის გამო. არაორდინარულობაში პრობლემას ვერ ვხედავ. გჯეროდეთ საკუთარი თავის. მეც თქვენნაირი ვიყავი და ყველაფერი გამომივიდა. *** მრჩებოდა შთაბეჭდილება, რომ „ბარსელონა“ რაღაცით სკოლას ან ინსტიტუტს ჰგავდა. გუნდში მართლაც კარგი ბიჭები იყვნენ – იქვე მყავდა მაქსველიც, ჩემი ძველი მეგობარი ჯერ კიდევ „აიაქსსა“ და „ინტერში“ თამაშის დროიდან. სიმართლე გითხრათ, არც ერთი ფეხბურთელი თავს სუპერვარსკვლავად არ მიიჩნევდა, რაც უცნაური იყო. მესი, ხავი, ინიესტა – სკოლის მოსწავლეებივით იქცეოდნენ. მსოფლიოს საუკეთესო ფეხბურთელები თავჩაქინდრულები იდგნენ და ყველაფერს უსიტყვოდ ასრულებდნენ. სასაცილო იყო. იტალიაში მწვრთნელმა რომ ფეხბურთელებს ხტუნაობა მოსთხოვოს, ვარსკვლავები მას გაკვირვებით შეხედავენ და ჰკითხავენ: და რატომ უნდა ვიხტუნაოთ? აქ ყველა მითითე...