საფასადო ქანდაკება თბილისში |

"თბილისი - ეს იდუმალი ქალაქი - მთელი კავკასიის დედაქალაქი იყო; კავკასია კი - მეფის რუსეთის დაუმორჩილებელი მთიანი გუბერნია, შავ და კასპიის ზღვებს შორის გადაჭიმული, ფიცხი და ამაყი ხალხების მშფოთვარე სამშობლო. გოლოვინის პროსპექტი პარიზულ ქუჩას ჩამოჰგავდა თეთრი ნეოკლასიკური თეატრით, მავრიტანული სტილის ოპერის შენობით, მდიდრული სასტუმროებით, ქართველი თავადებისა და სომეხი ნავთობმაგნატების სასახლეებით, თუმცა სამხედრო შტაბის შენობას გასცდებოდით თუ არა, ერევნის მოედანი აზიურ სტილში გადადიოდა. ეგზოტიკურად ჩაცმული დამტარებლები და პატარა ფარდულების მეპატრონენი ცხარესანელებლიან ქართულ ლობიოსა და ცხელ ხაჭაპურს სთავაზობდნენ გამვლელებს. თულუხჩებს, ხელზე მოვაჭრეებს, ჯიბის ქურდებსა და მტვირთავებს საქონელი დაჰქონდათ ან იპარავდნენ სომხურ და სპარსულ ბაზრებში, რომელთა ვიწრო გასასვლელები აღმოსავლურ ბაზარს უფრო ჰგავდა, ვიდრე ევროპული ქალაქისას. სპარსეთისა და თურქეთის აბრეშუმითა და სანელებლებით, სოფლებიდან ჩამოტანილი ხილითა და ღვინის ტიკჭორებით დატვირთული აქლემებისა და ვირების ქარავნები ქარვასლის ჭიშკარში შედიოდნენ. ახალგაზრდა ოფიციანტები და ლაქიები სტუმრებს ემსახურებოდნენ, ბარგს ეზიდებოდნენ, აქლემებს ტვირთავდნენ და მოედანს უთვალთვალებდნენ", - საიმონ სებაგ მონტეფიორე - "ახალგაზრდა სტალინი"